Pa zwaan neemt af en toe een lekker badje, het is een geklapper van jewelste en de druppels vliegen in het rond.
Daar komen ze aan zwemmen, als je kijkt door het gaatje tussen de vleugels van de voorste zwaan, kun je het kopje van een kleintje ontwaren.
Alle 7 in beeld, 2 lichtere snaveltjes en 5 donkere.
Goed opletten, allemaal aandachtig kijkend hoe moeders voedsel zoekt. Ik zie een duidelijke taakverdeling bij de ouders: de moeder is bij de jongen en neemt ze op haar rug. Pa zwemt alleen wat dreigend rond met opgeheven vleugels als hij het niet vertrouwt. Het is tamelijk intimiderend als hij met vastberaden roeibewegingen van de poten op ons lage vlondertje af komt zwemmen, die zwanenkop komt dan wel heel dichtbij!
Het is een prachtige en sierlijke vogel als hij zo zwemt, die smetteloos witte veren zijn wondermooi. Let ook nog even op de waterdruppels aan z'n snavel.
Poetsend, ook al zo mooi om te zien
Hier werd paps geïntrigeerd door z'n eigen schaduw op de muur, wel 20 keer tikte hij op de muur om zijn eigen schaduw aan te raken.
Zo vader, zo zoon? Dit zwaantje lijkt z'n eigen spiegelbeeld wel te kunnen waarderen.
Af en toe probeert een jong nog op de rug van moeder te klimmen, maar die schudt ze er meestal effectief weer af. Soms lukt het zoals hieronder te zien: "Joepie, daar ben ik weer".
Het fonteintje hieronder wordt veroorzaak door een jong dat verwoede pogingen doet om te duiken, dat gaat steeds gepaard met veel getrappel en gespetter.
Na al die vermoeiende acties wordt er af en toe een lekker slaapje gedaan in de zon, hier het pootje gezellig opgetrokken, het ziet er heel vergenoegd uit.
Ik hoop de gebeurtenissen rond deze zwaantjes nog lang te volgen,
bedankt voor je bezoek.