woensdag 1 april 2015

Verrassende India trip


Op de luchthaven van Delhi worden we na de vlucht vanuit Chennai (zie Samen op het Samen project) keurig opgewacht door onze lokale reisagent en naar het hotel gebracht.
We zijn in zee gegaan met de reisorganisatie India-2-go en dat bevalt vanaf het eerste moment heel goed;  alles is heel fijn geregeld, de hotels zijn prima, in iedere stad komt onze agent ter plaatse ons welkom heten en “briefen” onder het genot van een drankje en een verse bloemenkrans om onze nek.

We krijgen een busje mee met chauffeur plus bijrijder voor onze trip, de beide mannen regelen alles voor ons en staan altijd voor ons klaar. Bovendien rijdt de chauffeur enorm secuur in dit gekkenwerk dat “verkeer in India” heet. Ik voel me behoorlijk veilig in onze bus (we zitten met z’n 6-en in een busje voor 13 personen), want alleen de grote bussen en vrachtwagens zijn groter en dus hoger in rang in het verkeer.

Tijdens de nacht komt de rest van de club aan na een vlotte vlucht vanuit Amsterdam.
De volgende ochtend maken we een stadstour door Delhi met onze bus en we krijgen ook een gids mee die ons van alles uitlegt en vertelt. Daarnaast is het prachtig weer; we hebben een heerlijke dag met elkaar.

Een kleine selectie. Bij het Rode Fort in Delhi:



Bij het graf van Gandhi:


Qutab Minar


De volgende ochtend vertrekken we naar Jaipur en rijden 6 uur door het landschap, waarin veel te zien is; de oogst is in volle gang en het is enig, maar soms ook aangrijpend, om lekker naar buiten te kijken. De contrasten zijn groot: de een maait met een grote combine, de ander met een zeisje. De een woont in een paleis, de ander heeft alleen een dakje van plastic en woont temidden van de troep. De meeste foto's hieronder zijn gemaakt vanuit de rijdende auto en dus door het raam:


Veel van deze zwaar beladen jongens hebben we gezien


Vervoer kan ook anders:




Gezellig: een schaapskudde op de weg


en nog een


In de provincie Rajasthan dragen veel vrouwen een lange sluier: mooi om te zien, handig tegen de zon en kleurrijk


Sommige mensen hebben slechts een heel schamel onderkomen


Vreselijk dat ook kinderen zo moeten wonen



We bezoeken onderweg het prachtige Amberfort


Natte lappen op verse cement, om te snel drogen te voorkomen:



Indiase vrouwen houden van kleur



Het hotel in Jaipur is een soort B en B, wat een heerlijkheid daar; een heerlijke tuin, grote kamers, mensen die alles voor je willen doen en heerlijk eten bereiden. 
Het ontbijt de volgende ochtend is Westers en nogal karig,  Pepijn vraagt daarom of we morgen een Indiaas ontbijt kunnen eten en somt op wat hij in gedachten heeft. Uiteindelijk blijkt hij om een Zuid-Indiaas ontbijt gevraagd te hebben en dat is logisch natuurlijk, want Chennai ligt in Zuid-India. Het smaakt ons allemaal heel goed!

Jaipur, de roze stad, is net zo hectisch als Delhi, maar heeft iets heel bijzonders met die roze (meer zalmkleurig eigenlijk) muren en huizen. We bezoeken verschillende paleizen en musea en lopen door de bazaar, waar we de verkopers flink van het lijf moeten houden; iedere verkoper klampt je aan om zijn winkel te bezoeken. We bezoeken ook Elephant Village en de Monkey Temple (olifanten en apen zijn heilige dieren hier):



Pepijn en Roeland, zien jullie dat leuke aapje niet achter je?


Pepijn ziet iets interessanters


Met de hulp van de "Monkey Man" die we ontmoeten en die verantwoordelijk is voor deze wilde apen, blijkt het plots mogelijk een aap op schoot te lokken. Roeland durft wel en Pepijn ook, maar een aap op z'n hoofd was niet echt de bedoeling.


De apen kennen de Monkey Man duidelijk heel goed, hij kan ze overal vandaan bij zich roepen, een lekker hapje helpt natuurlijk ook.


Sporenkieviten bij het City Palace, de eerste die we zien, zet Jan enthousiast op de foto. Daarna zien we ze echt overal. 


Het City Palace in Jaipur


Straatbeeld in Jaipur




Nieuwe profiel wordt handig in versleten banden gegutst


Bij ons een museumstuk, daar nog volop in gebruik:


Na 2 dagen in Jaipur gaan we op pad naar Hotel Ranthambhore  Regency voor de tijgersafari’s in het naastgelegen park. Het hotel blijkt een tropische verrassing; een luxe resort met zwembad en mooie palmen: vet genieten hier. We hebben allemaal blanke mede-hotelgasten die gehuld zijn in safarikleding, komisch om te zien. 


Jan komt langs met zijn krachtige borstcrawl:


Het contrast tussen “buiten het resort” en “binnen” is groot. 






De tijgersafari’s zijn heel interessant; we zien heel veel dieren, maar je moet wel veel geluk hebben om een tijger te zien, dat wordt hier gezien als een bonus van je verblijf. 









Het voormalig jachtverblijf van de Maharadja, er zijn heel wat tijgers geschoten hier





De middagsafari gaat door uitdagend heuvelachtig terrein, we bumpen van het ene gat in het andere en worden volledig door elkaar geschud. Wij krijgen onze bonus echter wel tijdens deze middagsafari: met heel veel grotere en kleinere jeeps staan we rond een slapende tijger, die het helaas vertikt om wakker te worden en z’n kop te laten zien. Toch een belevenis!



We hebben het erg naar onze zin hier en met tegenzin verlaten we dit prachtige hotel om op pad te gaan richting Agra met een tussenstop van 1 nacht in Bharatpur voor het beroemde vogelpark Keoladeo.

Het hotel in Bharatpur is groot, mooi, maar vooral heel leeg, wat een beetje sinister overkomt. We lijken de enige gasten in dit enorme hotel. 



De portier, met zijn fotogenieke hoofd, wil wel even poseren


We bezoeken het mooie vogelpark (Unesco Werelderfgoed) en krijgen een gids (gestudeerde collega-bioloog, die veel interesse heeft in mijn werk) plus paard en wagen mee. Het is heel interessant om hier te vogelen (met name voor Jan en mij, de jongens vinden het wellicht wat minder).




We eten bij een restaurantje dat de gids in Keoladeo heeft aangeraden. Het is echt slecht: helemaal leeg en donker. De eigenaar doet verheugd de lampen aan voor ons en er wordt een bediende uitgestuurd om ergens drinken voor ons te scoren. Pepijn vertelt opgewekt dat de keuken er ranzig uitziet.
Intussen begint het mega-hard te waaien. Alle stoelen in de tuin waaien om, de bomen zwiepen heen en weer en er komen allerlei stukken papier langs waaien; dit is de voorbode voor heel veel regen die eraan komt. Uiteindelijk zal de regering noodfondsen aanboren voor alle schade op het land, door de vele en heel harde buien worden veel gewassen op het land volledig weggevaagd en de prijzen gaan fors omhoog.

De volgende ochtend verlaten we dit hotel niet met tegenzin en vertrekken richting Agra, het is maar een kort ritje van 50 km. Onderweg zien we vele, vele pelgrims, dit blijkt een belangrijk weekend voor een pelgrimage; groot en klein loopt een afstand van vele kilometers, leuk om te bekjken. 


Via Fatehpur Sikri, de verlaten stad, rijden we naar Agra.



Rolien en ik blijken deze vakantie geliefde fotomodellen als we ergens zitten, we gaan met heel veel mensen op de foto:


Lief!


In Agra hebben we een heel leuk hotel, op loopafstand van de Taj Mahal, met een mooi zwembad en terras op het dak. Maar wat een pech, het regent inmiddels pijpenstelen, heel ongewoon voor de tijd van het jaar en een ramp voor het land. 
Ons uitzicht vanuit de kamer biedt dit keer uitzicht op de plaatselijke vuilnisbelt. We laten de gordijnen maar dicht, dan zie je het niet. 
Als we de volgende ochtend wakker worden, regent het nog steeds. De stad is daar helemaal niet op berekend, alles loopt onder en overal is het een modderboel. Supersneu voor de mensen die daar moeten leven onder hun zelfgefabriceerde tentdakjes. 

Als we bij de Taj aankomen, breekt tot onze vreugde de zon door, wat een geluk!
De vreugde is van korte duur, want bij de tassencontrole blijkt dat je geen snoep en eten mee naar binnen mag nemen en alles wordt ingenomen. Daar gaan Jan z’n bananen en z'n hele voorraad aan dropjes en rollen lakrisal, Rolien treurt om haar ingenomen rol mentos (die we even later in de achterzak van een schoonmaker zien verdwijnen). Ik prop ter plekke nog een hele rol drop in m’n mond en Pepijn moffelt nog snel wat in z’n broekzakken, zo blijft de schade beperkt. De apen in de omgeving weten precies dat er vaak fruit en snoep in de afvalbak ligt, want ze springen tot tijd van tijd op de bak, kiepen hem om en ratsen alles eruit wat van hun gading is.
De Taj Mahal blijft enorm indrukwekkend; heel leuk om hier samen te zijn!





Heel grappig, we ontdekken de chauffeur en de bijrijder, die het er ook maar eens van genomen hebben en elkaar fotograferen voor de Taj Mahal; ik maak ook nog een foto van hen.


‘s Middags begint het weer te hozen en we moeten de dag zien om te krijgen voordat we naar het station gaan om de nachtrein naar Varanasi te nemen. Na het uitchecken uit het hotel rijden we maar wat door de stad, bezoeken een mall waar alle winkels gesloten blijken (zondag), we eten heel lang bij de KFC, waar we zogenaamd alles "extra large" besteld hebben en een dito rekening voorgeschoteld krijgen, we bezoeken de “Baby Taj” (een voorloper van de Taj Mahal, met ook al van die mooie mozaieken) in de regen en wandelen als het even droog is door het grote park van Agra. 




Medelijden met de pelgrims, die vandaag in dit slechte weer lopen.



Daarna gaan we maar weer uitgebreid eten en omdat het nog geen etenstijd is in India, zitten we weer in een volledig leeg restaurant. 

Eindelijk kunnen we naar de trein, maar dat is wel even slikken daar op het perron; wat een gekte, drukte en chaos. Hele families zitten te kamperen in de stationshal, we moeten ons een weg banen door de mensenzee. Op het perron kun  je ook nergens zitten. Andere toeristen komen ook maar bij ons in de buurt staan en we proberen samen de talrijke deerniswekkende zwervers en honden die komen bedelen te negeren. Roeland biedt vanuit zijn goede hart een zielig vrouwtje een rol koekjes aan, maar die wil ze niet eens. Een ander vrouwtje wel, maar ze komt vervolgens nog 5 keer terug. Wat een ellende hier.
De trein komt te laat en we staan meer dan een uur te wachten, ik zak onderhand bijna door m’n hoeven en ben blij als de trein eindelijk komt. De trein zit ook al propvol en we liggen deze nacht niet bij elkaar in een 6p-coupe; Jan en Roeland liggen tegen het plafond geplakt in de bovenbedden, Rolien en ik moeten ons in de middenbedjes wurmen (dat kost nog even wat moeite en levert veel gegiechel op) en onder ons liggen 2 Indiërs te zagen. Pepijn en Bart liggen in 2 bedjes aan het gangpad bij de deur, ook al niet ideaal, want de hele nacht lopen er mensen door het gangpad om naar het toilet te gaan en om in en uit te stappen op 1 van de talrijke tussenstations. De koffers hebben we op advies van onze agent hier met elkaar verbonden door middel van een flinke ketting met hangslot. Er schijnt 's nachts nogal eens wat te verdwijnen uit deze nachttreinen.



In Varanasi worden we weer opgewacht door onze lokale agent daar en we worden in 2 auto’s richting hotel gebracht, dat in het voetgangersgebied van Varanasi aan de Ganges ligt. Het laatste stuk moeten we lopen en we zijn heel blij dat de kruiers van het hotel al klaar staan om onze koffers te vervoeren, want het nog een hele tippel door een heel druk winkelgebied en nauwe steegjes. Onderweg begint het weer te hozen, het zijn echt enorme buien hier, grappig om te zien hoe die hele drukke straat in no time leeg is, omdat iedereen wil schuilen voor de regen. 


Vijf minuten later schijnt de zon alweer en kunnen we weer op pad.
In het hotel worden we weer behangen met een geurende bloemenkrans en we worden naar onze kamers  met super uitzicht op de Ganges gebracht. Wat een belevenis om hier te zijn! Het is een drukte van belang beneden aan het water (je sjouwt wat af hier met al die trappen langs de Ganges, de zogenaamde Ghats), badende en wassende mensen, heel veel bootjes en zeer bijzondere mensen. 



Let even op de sokken:


Er wordt wat afgewassen in de was-ghats




De waterbuffels vinden een badje ook lekker


Ons hotel heeft een heerlijk dakterras met prachtig uitzicht, daar brengen we flink wat relaxte uren door, want je kunt er ook heel lekker eten. Het is inmiddels heel mooi weer geworden en dat blijft ook zo; ongeveer 30 gaden en een windje.
Eerder had ik gelezen dat Varanasi een heel vieze stad is en ik kon me nauwelijks voorstellen dat het nog viezer zou kunnen dan in de andere steden die we hebben gezien, maar het blijkt dus wel te kunnen. Lopend door de nauwe straatjes, moet je continu de koeienpoep ontwijken en ook de gore hondendrollen; alle honden lijken hier darmproblemen te hebben. Met ons gaat het op dat gebied overigens prima, we hebben geen zieken gehad; dat is een hele prestatie in dit land.

Overal tempeltjes hier, de een overigens nog lelijker dan de ander; godsdienst speelt een enorme rol.


’s Avonds bekijken we een Hindu-ceremonie, met veel muziek, rook en vlammenspel.



De eerste ochtend in Varanasi staan we vroeg op; we worden om kwart voor 6 opgehaald voor een boottocht over de Ganges om de zonsopkomst te bekijken en het eerste bleke zonlicht op Varanasi te zien. Dat schijnt iets te zijn dat je echt moet doen in India en we zitten dan ook niet in de enige boot op het water; de hele armada van bootjes en boten in Varanasi is uitgevaren vanochtend. 






Het is goed voor je karma, zo horen we hier, als je een uiltje vrijkoopt en laat vliegen. Ik denk echter dat ze binnen een uur terug zijn en weer in het kooitje zitten...
Veel offeren is ook goed voor je karma, dat hebben we ook al niet gedaan.






Het is indrukwekkend allemaal en op ons gemakje kijken we naar alle bedrijvigheid op en in het water.

Woensdag is onze laatste dag in Varanasi, vanavond moeten we weer de trein in richting Delhi, waarna we een dag later weer naar huis zullen vliegen. 
De trein missen we nog bijna, omdat er een verkeersopstopping blijkt te zijn op de route richting station en onze bus kan daar niet langs. Daarom worden er op stel en sprong 5 fietsriksja's aangehouden en even later bevinden we ons 2 aan 2 in zo'n instabiel bakje met een zwoegende fietser ervoor die ons in het donker door dat razende verkeer moet loodsen: een hele belevenis. Gelukkig zien we elkaar allemaal heelhuids weer bij het station; weer een hindernis genomen. 
De trein terug blijkt ook een hindernis, we dopen de trein om tot de Kakkerlak Express, omdat we overal kakkerlakken zien lopen: vreselijk! Die beesten plus de 5 uur vertraging die we oplopen, maken dat we echt heel blij zijn als we na 17,5 uur de trein eindelijk kunnen verlaten. Onderweg maak ik maar weer wat fotootjes, want er weer veel te zien:




Kunstige "poep"huisjes, waarvan de functie me niet helemaal duidelijk is.


We zijn terug in Delhi, waar onze reis ook begon.
Dan volgen wat relaxte uurtjes in de laatste hotelkamer en nog wat shoppen en eten, voordat we om half 12 's nachts richting luchthaven vertrekken voor de vlucht naar huis!

Nawoordje: we hebben een enorm fijne en gezellige reisclub gehad. We hebben heel veel gezien en beleefd; geweldig om dit samen te doen.