zondag 3 maart 2013

All India

Op naar India voor een congres in Chandigarh, een symposium in New Delhi en een paar dagen rondkijken samen met zoon Bertram, die deze week zijn 21e verjaardag zal vieren.
De reis verliep naar India supervlot en na 7 uur landden we al op de luchthaven van New Delhi, mooi en modern, maar het echte India gevoel kreeg ik er nog niet van. De afhandeling van de douane-formaliteiten was goed georganiseerd en in no-time stonden we dus al in de aankomsthal met onze koffers. We vonden zowaar Meru-taxi die ons was aangeraden, maar schrokken wel even van de zwaar beschadigde taxi die ons werd aangewezen. Ik hoopte dat de chauffeur niet zelf al deze schade had veroorzaakt… Achteraf blijkt bijna geen enkele auto in Delhi onbeschadigd te zijn en dat is ook niet verwonderlijk gezien de enorme chaos en drukte in het verkeer hier.
Op zoek nu naar de USI residency, waar we zouden verblijven. De taxichauffeur had geen idee waar het was (en wij ook niet) en na 10 keer vragen en enkele belrondes hebben we uiteindelijk onze gastheer hier in Delhi uit z’n bed gebeld. Ik had echt met de man te doen, want inmiddels was het half 2 uur ’s nachts, lijkt me niet fijn om dan wakker gebeld te worden. Daarna ging het beter, want inderdaad kwamen we voor de USI slagboom met een streng kijkende bewaker. We vonden ook de hotelfaciliteit, maar nu begon de ellende pas goed, want we werden duidelijk niet verwacht en kamers waren helaas niet beschikbaar. De man begon opgewekt over wachten tot morgen in de lobby, maar dat zag ik totaal niet zitten na die vlucht plus taxirit. Dus maar weer gebeld met prof. Malhotra en tot mijn genoegen kwam hij ons zelf oppikken, vol ongenoegen over degene die de hotelreservering had moeten bevestigen.
We werden door hem afgezet in het Ashoka Palace hotel, niet het toppunt van luxe, maar ook niet slecht. Het is in ieder geval schoon en de medewerkers zijn allervriendelijkst. Malhotra gooide ook nog even al onze plannen voor morgen om, hij vond het geen goed idee om morgen naar Delhi te gaan, want dan zou alles gesloten zijn. Hij raadde aan om een taxi naar Agra te nemen om de Tasj Mahal te bezichtigen en dat organiseerde hij ook maar meteen. Tegenspraak werd niet geduld en daarna vertrok hij voldaan weer naar huis om 3 uur in de ochtend. Bert en ik zijn toen snel in bed gekropen, want we hadden nog maar een kort nachtje over.

Dezelfde medewerker als van vannacht komt vandaag ons ontbijt serveren: vette aardappelpannenkoekjes (parantha), die overigens heel goed smaken, met een soort saus en chai, Indiase thee met veel suiker en melk (en velletjes).
Daarna komt de taxi voorrijden en beginnen we aan de zeer gedenkwaardige rit naar Agra. Het verkeer in Delhi is gekkenwerk, met die drukte en al het getoeter, maar daarna komen we op een 4-baansweg met links en rechts rijstvelden. De meest linkse baan (het verkeer rijdt links hier), wordt veelvuldig gebruikt door fietsers, karren en ander langzaam vervoer. De rest raast daar gewoon langs.
We passeren verschillende dorpjes, wat een drukte ook hier, maar wat een armoede en ellende ook.  Overal handel op het trottoir, 
kappers hebben hun stoel er staan en knippen en scheren vrolijk langs de weg. Hier en daar staan stokken met plastic erover en daaronder wonen dan mensen. Op de smalle wegen verdringen auto’s, bussen, vrachtwagens, taxi-riksja’s, karren met paard, koe of kameel ervoor en fietsers zich. Onze taxichauffeur rijdt gelukkig prima, ik zou voor geen geld zelf achter het stuur kruipen hier. Je komt ogen en oren tekort, zoveel te zien en dan dat getoeter, dan gaat maar door. 

In Agra wordt de taxi geparkeerd en onmiddellijk worden we onthaald door een officiële gids, gewapend met deftige badge. Hij doet ons een aanbod voor een rondleiding dat we maar geaccepteerd hebben. Waarschijnlijk hebben we veel te veel betaald, maar hij heeft alles wel vlot geregeld. Entree-kaarten voor de zeer zeer indrukwekkende Tasj ("water and shoe covers included") via de supersnelle entree, zodat we niet met de rest van de menigte bezoekers anderhalf uur in de rij hoeven te wachten. Bovendien krijgen we we heel veel uitleg onderweg. 


Ik ben helemaal weg van al die prachtig gekleurde gewaden van de Indiase dames.


Yes, daar is ie dan, over de hoofden van de mensen in de poort kun je de Tasj al zien, geweldig! Ik kan er uren bij vertellen inmiddels, na die gedegen uitleg door de gids, maar dat komt later wel. Het enige nu: er is 22 jaar aangewerkt door 20.000 mensen.  


In volle glorie (foto van Bert) 


Het is indrukwekkend om hier te zijn, we genieten volop. Bert is ook een attractie, de lange blonde knul moet steeds op de foto met glunderende Indiërs. 


Terug naar de taxi dan, we worden nog even een winkeltje met authentieke producten binnen geloodst, alles geheel vrijblijvend natuurlijk, maar men is niet echt blij als we zonder iets te kopen weer vertrekken.
Op de terugweg leggen we nog even aan bij het Agra-fort en de tombe van Itimad-ud-Daulah (ook de baby Tasj Mahal genoemd)  met hele mooie mozaïeken.



Het sfeervolle beeld hieronder vond ik ook een foto waard.


In de bomen en op het gras, overal zitten kleine eenkhoorntjes lawaai te maken. Als je ze hoort denk je dat het een groep kwetterende vogels is, heel apart. 


Alles is prachtig mooi, maar zo langzamerhand zijn Bert en ik overweldigd door alle indrukken en ook moe vanwege de korte nacht. We houden het daarna voor gezien en gaan terug naar Delhi, want morgen moet ik een grote presentatie geven en die moet nog flink voorbereid worden. 
We zijn nog niet eens 24 uur in dit land, het is bijna niet te geloven, want we hebben al zoveel meegemaakt samen.

Een nieuwe dag in India, we zijn lekker uitgerust en gaan in de ochtend op pad om Delhi te bezichtigen. Voor 25 euro regelt het hotel een auto met chauffeur die je 8 uur lang overal naar toe brengt, ideaal als je niet zo heel veel tijd hebt. Vanochtend dus de India gate,



het rode Fort (dat gesloten was voor bezoek vandaag), de parlementsgebouwen, het graf van Ghandi (samen met heel veel schattige en gedisciplineerde Indiase schoolkinderen),



en het mausoleum van Hamayun, allemaal heel interessant. 
Ook interessant: de entree-prijsverschillen (10 of 250 roepies) voor de "domestic" vs "foreign visitors", een factor 25 dus!


De tombe, ook wel de rode Tasj mahal genoemd,



Bertram in silhouet


We hadden dit keer geen lokale gids, we konden dus lekker op ons gemak overal rondslenteren en hadden ook nog tijd voor een bezoekje aan een lokale markt. 
Oeps, de python hieronder heeft even geen zin meer...




















Daarna het symposium, het was een hele toer om in dat enorme instituut de afdeling Nucleaire Geneeskunde te vinden. Uiteindelijk hebben we gevraagd bij de financieel directeur die in een bijzonder grote en luxe werkkamer zat, hij heeft gelukkig een bewaker met ons meegestuurd.  Op de afdeling kregen we een rondleiding en dan zie je aan de ene kant de beperkte faciliteiten waar wij met vreemde ogen naar kijken (ook heel vol en druk), waar aan de andere kant de meest moderne apparatuur (PET/CT en SPECT/CT) staat. Als je de elektriciteitskabels ziet hangen over de gangen kun je je afvragen hoe betrouwbaar alles is, maar op mijn vraag kregen we een kamer vol accu’s te zien; in geval van stroomuitval is de afdeling volledig zelfvoorzienend.
Ik heb grote bewondering voor de mensen die onder deze condities werken, en ze werken heel hard. Een enorm aantal patiënten per dag wordt gescand en dat voor lage prijzen. Een PET/CT scan is minstens 10x goedkoper dan bij ons, maar dat mag ook wel, want slechts 1% van de bevolking is verzekerd en de rest moet alle kosten zelf betalen. 

Het symposium daarna was bijzonder te noemen. We zaten in een betonnen zaaltje op het dak met grote ronkende airo, zodat het lastig was om boven het rumoer uit te komen. Afijn, ik heb m’n best gedaan, maar achteraf bleek dat een uur lang je stem forceren teveel van het goede was. Na afloop kregen we een lunch aangeboden (5 uur 's middags.., we barstten inmiddels bijna van de honger), en ’s avonds hebben we fantastisch gegeten in een Indiaas restaurant (natuurlijk).

De volgende dag gaan we op weg naar Jaipur. Om 6 uur zaten we volgens afspraak in de lobby, om 7 uur kregen we bericht dat de taxi “wat” verlaat was. Hum…, had ik mooi tijd om wat berichtjes te typen. 
Een lange rit volgt en deze is nog chaotischer dan de vorige. Jaipur ligt op 5 uur rijden van New Delhi (200 km), want hoewel de weg minstens 4-baans is, moet alle verkeer, langzaam en snel, over deze weg en daarom schieten we vaak voor geen meter op. Zelfs schaapskudden compleet met herders lopen over deze weg en we zien ook weer kamelen, fietsers met enorme bepakking, brommers met meer personen erop dan wij aanvaardbaar vinden en riksja’s die helemaal uitpuilen van de mensen. 
Als je het beeld hieronder ziet, weet je dat je even geen haast hoeft te hebben. NB in links rijdend India loopt deze kudde dus op de baan voor het snelste verkeer. 


De vrachtauto’s pakken ook liefst de snelste rijstrook, zodat ze niet hoeven te wisselen van baan bij langzame obstakels en daarom moeten de snellere auto’s continue slalommen en heen en weer switchen. Na een poosje raak je er zowaar wat aan gewend, niet gek voor iemand die nog ietwat getraumatiseerd in de auto zat voor het vertrek naar India. De 5 uur vliegen om, want er is zoveel te zien buiten, ik heb me geen minuut verveeld.



Handig, met de hele familie van 5 personen op de brommer. De mannen dragen verplicht een stoere helm, maar de dames, die altijd in amazonezit achterop zitten, en ook de kinderen niet.



Heel af en toe lijkt het landschap (met veel koolzaad) op dat in Europa. 
Bougainvillea geeft ook kleur aan het landschap.


In de rij voor een tolpoortje hadden we even heel leuk contact met een paar nieuwsgierige schoolkinderen in een auto naast ons. Eerst werd het plastic autoraam voorzichtig een klein eindje opzij geduwd en kwamen er bruine ogen tevoorschijn die ons voorzichtig lachend bekeken,


maar als ik ze de foto laat zien die ik van ze gemaakt heb, worden ze helemaal enthousiast en gaat het plastic veel verder open om de rest van de groep ook mee te laten genieten, geweldig leuk om te zien!


Vlak voor Jaipur komen we eerst aan bij het enorm uitgestrekte Amber fort uit de 16e eeuw. In eerste instantie doet de vesting met de lange muren die slingeren over de berghelling aan de Chinese muur denken en dan blijkt ons direct dat deze bestemming meer dan de moeite waard is. Wat een fantastisch gebouw, we kijken onze ogen uit en Bertram loopt helemaal enthousiast rond te springen. 


Heel veel schattige aapjes zien we hier



Dit lijkt een anachronisme; die oude omgeving met de klassiek geklede man die met een mobieltje aan z'n oor staat.


Mooi, al die poortjes op een rij



Het platform met de zuilen, vanaf dit platform sprak de heerser zijn dienaren en volgelingen toe




Deze dames gekleed in prachtige sari zitten even uit te puffen, dat levert een mooi plaatje op.



Prachtig was ook de spiegelzaal vol met spiegelmozaïeken in wanden en plafond



Na ons bezoek moeten we weer verplicht uitstappen bij de souvenirshops, maar Bertram en ik gaan gewoon op de trap zitten wachten totdat de auto weer vertrekt. We hebben geen zin meer in nog een opdringerige demonstratie, maar tot onze ergernis gaan we daarna kijken bij een fabriek waar allerlei tapijten, sieraden, wollen en zijden artikelen gemaakt worden. Het is echt wel heel mooi, maar ik roep in iedere zaal ferm: no jewelry today, no carpets today, no dresses today, etc, totdat ik bij de sjaals toch overstag ga en 1 heel mooi cashmere item aanschaf, maar daar blijft het dan ook bij.
Daarna gaan we op pad naar de andere paleizen in de stad, waarvan we met name het Paleis van de Winden (Hawa mahal) heel mooi vinden. 



Het is warm (ik denk ongeveer 30 graden) en al het lopen en beklimmen van heel veel trappen vandaag beginnen we goed te voelen. 
Morgen gaan we terug naar New Delhi om de trein naar Chandigarh te pakken om daar aan het congres te beginnen.

Terug in Delhi, we rijden naar het station en genieten weer van allerhande taferelen in deze drukke stad:




We hebben eerst onze koffers in een depot afgegeven, omdat het nog 2 uur duurde voordat de trein naar Chandigarh zou vertrekken. 
Daar gaan onze koffers, waarom zou je ze voort trekken op de wieltjes, als je er ook een heel praktisch op je hoofd kunt dragen?


Leuk, mensen kijken op het station, deze man wilde wel even voor ons poseren.



Daarna duiken we de winkelstraat tegenover het station in om een hapje te gaan eten. Wat een drukte daar, alles loopt en rijdt kriskras door elkaar en overal zijn mensen die iets willen verkopen of kopen. Je zou er met gemak een hele dag kunnen doorbrengen om lekker rond te kunnen kijken, het is enorm fascinerend.
Let hieronder ook op het hippe stel met hun dochtertje in een zojuist gekocht, handig mandje.


Heel veel knoflook




Met zulke naaimachines werken wij allang niet meer...


Vanuit de trein zagen we daarna wel heel schokkende taferelen langs het spoor aan onze ogen voorbij trekken; hele armoedige woonwijken bleken er te staan. Dergelijke "dorpen" hadden we vanuit de auto ook al gezien, maar nu de trein vertrok met niet al te hoge snelheid tot buiten de stad, had ik alle tijd om te zien hoe erbarmelijk slecht deze mensen wonen en er een paar plaatjes van te schieten.
Het was lastig fotograferen, omdat de ondergaande zon de helft van het beeld nog wat bescheen, terwijl de onderkant van de huizen al in de schaduw lag. Bovendien moest ik natuurlijk door het raam fotograferen en het blijft het lastig om scherpe beelden te krijgen vanuit een rijdende trein. Desalniettemin zijn het m.i. geslaagde en aangrijpende beelden:





Hoe geweldig rijk zijn wij! 
Na enkele dagen schrijfpauze, maak ik nu deze blog af terwijl we op de luchthaven Indira Gandhi wachten op de vlucht naar huis.
Het congres in Chandigarh was goed en interessant. 
Chandigarh is overigens een heel andere stad dan de andere die we hebben gezien. De stad bestaat nog maar 60 jaar, het is een zogenaamde "planned city" en ontworpen door le Corbusier. Het resultaat is een tamelijk geordende stad, vooral in vergelijking met de rest van het land. Het welstandsniveau is hoog, je ziet hier bijvoorbeeld geen bedelaars.
Vrijdag zijn we aan het eind van de middag met de echtgenote van de congresorganisator naar een Sari-winkel geweest. Indrukwekkend mooie sari's zagen we, planken en planken vol! De een na de andere sari werd voor ons uitgerold en ik denk dat de verkoper helemaal gek werd van dat stelletje besluiteloze congresvrouwen, maar uiteindelijk hebben we allemaal een mooie sari gekocht. 


Op vrijdagavond hebben we tenslotte een leuke congres-party gehad met dansers, muziek, en een heuse verjaardagstaart voor Bertram die hij op het grote podium mocht komen aansnijden, terwijl het "happy birthday" door de luidsprekers over de veld schalde. De hele zaal heeft luidkeels voor hem meegezongen en Bert had de verjaardag van z'n leven, want daarna werd hij natuurlijk door heel veel van de 500 aanwezigen gefeliciteerd.

Deze blog is enorm lang geworden, maar we hebben ook zoveel gezien en beleefd in dit kleine weekje India, het is bijna niet te bevatten.
We hebben hele mooie dingen gezien, maar ook hele trieste zaken ontdekt. Het was een unieke belevenis in dit land vol contrasten te zijn, ook al was het maar kort. Wat mij betreft zeker voor herhaling vatbaar.

24 opmerkingen:

  1. Ik heb het verhaal voorgelezen voor Nikita en Jeroen. Heel mooi. We zijn benieuwd naar de volgende 24 uur ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een geweldig verhaal en wat een prachtige beelden met die gekleurd gekleede dames. Ik hoop op een vervolg van je reisverslag. Heel veel succes met je presentatie morgen.
    Geniet ze Marion.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Prachtige sfeerschets, Marion, in woord en beeld!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een prachtige beelden en kleuren, ongelooflijk! Ben reuze benieuwd naar de andere dagen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Prachtige beelden en fantastische kleuren, ongelooflijk! Ben benieuwd naar de andere dagen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Kleurrijk en sfeervol! Plaats gerust meer van dit soort prachtige foto's.
    Groetjes Annemarie

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Tjonge wat weer een belevenis Marion, boeiend om met je mee
    te lezen en te kijken!
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ja zult daar een wereld van verschil aantreffen met betrekking tot ons Nederlandje. Maar een mooi land is het ongetwijfeld aan je prachtige beelden te zien. Ik hoop op meer!!
    Hartelijke groetjes Marijke

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Willemijn den Uyl6 maart 2013 om 21:21

    Mooie foto's en leuk om te lezen!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Prachtige foto's weer en mooi verhaal.gr Marlies

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik heb met open mond van verbazing naar je verslag en prachtige foto's gekeken. Superrr.
    Ik wens je veel succes op het congres morgen. Ik ga bijna roepen We want more!!!. En wat heerlijk
    die 30C.
    Fijne zondag Marion

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Hoi Marion,

    Wat een veelheid aan culturele hoogtepunten hebben jullie nog kunnen bezoeken tijdens jullie reis.
    dank dat je dit met ons wilde delen, moet een mooie reis geweest zijn.

    groet,

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Mooie serie Marion,
    tsja de Tasj moet je met eigen ogen hebben gezien wil je de schoonheid ervan kunnen begrijpen.
    Jou verhaal lezend komen er weer veel herinneringen en herkenning terug.
    Mooi om te zien dit fascinerende land.

    Groeten,
    Ron

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Prachtige beelden zeg ondanks alles toch ook een geweldig land .
    Dit zal altijd een mooie herinnering blijven zulke reizen vergeet je nooit meer .
    Mooi verslag erbij kunnen wij ook mee genieten bedankt !

    Gr Wendelien

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Jammer voor mij dat je reis voorbij is Marion. Wat een geweldige reportage en verslag. En ik kan je vertellen dat inmiddels in ons landje heeeeel veel mensen onder de armoede grens leven momenteel helaas!!
    Hartelijke groet en ik hoop dat je je een beetje kan aanpassen aan het koude klimaat wat hier heerst op dit moment.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Hallo Marion, ik heb met heel veel interesse je verslag gelezen van je reis naar India. Het is een prachtige reisreportage geworden waarbij je heel veel laat zien. Hier kan ik nooi genoeg van krijgen! Ben zelf ook 2x in India geweest (Goa) en zie wel overeenkomsten. Alleen Goa is niet het echte India zoals jij hebt gezien. Klasse Blog. Gr. Ben

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Wat een mooi reisverslag. Kleurrijk en veelzijdig. Ik heb het met plezier gelezen en bekeken.
    groetjes Albertine

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Hoi Marion,
    Wat een prachtige foto's heb je daar gemaakt. Schitterende opnames ook van die grote paleizen.
    Maar wat een enorme verschillen als je naar die laatse reeks foto's kijkt met al die verscheurde gebieden met al die noodlijdende mensen. Dat moet indruk gemaakt hebben zeg. Echt bizar, maar wel goed gefotografeerd en goed dat je dit ook laat zien!!

    Groetjes en een heel fijn weekend,
    Marco

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Hoi Marion...

    Ik kan me zo voorstellen als je daar bent
    dat je hoofd zo vol impressie zit dat je blij bent dat
    je alles vastgelegd hebt..
    Wat een foto's, een hele belevenis..
    je ziet daar de gekste dingen...5 mensen op een brommer, waarvan
    vader een helm draagt..zulke dingen snappen wij hier helemaal niet..
    Je hebt ons met je blog mooie indrukken gegeven..bedankt!

    gr. Nieske

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Ik heb het hele verslag nog eens weer gelezen en vooral ook bekeken.
    Wat een bijzonder land is het toch met die enorme verschillen in rijkdom.
    En ook bijzonder lijkt me om dit allemaal samen met je zoon te hebben
    meegemaakt.
    Mooi dat wij middels deze blog ook mee hebben mogen genieten van jullie
    belevenissen in dit bijzondere en kleurrijke en contrastrijke land.
    En compliment dat je dit allemaal tussen de bedrijven door hebt kunnen doen
    want ik neem aan dat je je handen ook vol had aan de werkzaamheden daar.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Wat een kleurrijke blog, de mensen, de gebouwen. Veel indrukken voor een week lijkt mij.
    Het ziet er ook heel erg druk uit, maar het valt mij ook op dat veel mensen lachen en blij kijken.
    Een bijzonder land vol tegenstellingen, mooie impressie laat je hier zien.
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Wonderful post Marion. Most the places you visited in Delhi, Agra and Jaipur I also visited 23 years ago. The roads have much improved and mobile phones are now everywhere but much stays the same. You saw so much in only one week. One leaves India being so very grateful for our own countries and comfortable lifestyles at home.

    BeantwoordenVerwijderen